كروش آماده‌تر براي صعود


شاخص‌ترين چهره گروه A بدون شك كسي نيست جز كارلوس كروش. مردي كه فوتبال اروپا را با همه افتخارهاي رنگارنگش پشت سر گذاشت تا اين بار سفر به جام جهاني را با آسيايي‌ها تجربه كند. براي شمردن تفاوت‌هاي او با ديگر همتاهايش در گروه A انتخابي جام جهاني در آسيا كافي است سري بزنيم به تيم‌هايي كه كروش از آنها گذشته. تيم ملي پرتغال، تيم زير 20 ساله‌هاي پرتغال، اسپورتينگ ليسبون، مترواستارز، ناگويا گرامپوس ژاپن، تيم ملي امارات، تيم ملي آفريقاي جنوبي، منچستريونايتد و رئال‌مادريد. اين اما همه داشته‌هاي كارلوس كروش از مربيگري در فوتبال نيست و نمي‌شود كه افتخارهايش را ناديده گرفت. دو قهرماني جام جهاني با جوانان و يك قهرماني در اروپا با زير 16 ساله‌هاي پرتغال تنها بخشي از افتخارهايي است كه در كارنامه سرمربي پرتغالي تيم ملي نقش بسته. غير از آن، سه قهرماني ليگ برتر انگليس، يك قهرماني در FA كاپ، يك قهرماني در ليگ كاپ، يك قهرماني در جام يوفا و يك قهرماني در جام باشگاه‌هاي جهان را هم كروش با منچستريونايتد تجربه كرده. مثل قهرماني‌اش در سوپركاپ اسپانيا با رئال مادريد كه در سال 2003 رقم خورد و دو قهرماني در فوتبال پرتغال با اسپورتينگ ليسبون. همه اين افتخارها و تجربه‌ها كه شايد براي خيلي‌ها نقشي از يك رويا است، كفايت مي‌كند براي اينكه ايمان بياوريم به داشته‌هاي فكري كارلوس كروش و اميدوار بمانيم به موفقيت در رقابت‌هاي پيش‌رو و عبور آسان از جاده نه چندان همواري كه قرار است ما را برساند به دروازه فوتبال جهان در برزيل.


36 امتياز در كارنامه آسيايي كروش
بخشي از عمر فوتبالي كارلوس كروش اگرچه خيلي كوتاه، اما در قاره كهن سپري شده. بخشي كه برمي‌گردد به سال‌هاي 96 و 97 ميلادي و آن هم خالي از افتخار نبوده. كروش نخستين تجربه آسيايي‌اش را در ناگويا گرامپوس ژاپن از سر گذراند. از نوامبر 96 تا مه 97 و البته تنها در 6 بازي روي نيمكت اين تيم نشست كه حاصلش دو برد بود و 4 باخت. با اين همه ناگويا در جي ليگ دوم شد و قهرمان سوپركاپ و سانتوري كاپ ژاپن. بعد از آن، كارلوس كروش راهي غرب قاره شد تا سرمربيگري تيم ملي امارات را هم تجربه كند. حضور او در امارات يك سال طول كشيد و در اين مدت تيم ملي امارات 16 بار به ميدان رفت. از اين 16 بازي 8 تا را برد، 2 مساوي گرفت و 6 تاي ديگر را باخت. در واقع كارلوس كروش در تجربه 18 ماهه سرمربيگري‌اش در فوتبال آسيا – پس از حضور در ايران- از 22 بازي 36 امتياز گرفت تا خيلي هم با رقباي امروز تيم ملي غريبه نباشد.

كاسيموف و همه تجربه‌هاي آسيايي‌اش
براي هدايت ازبك‌ها، ميرجلال كاسيموف مثل هميشه بهترين گزينه است. مردي كه بازوبند كاپيتاني تيم ملي ازبكستان را هم سال‌ها بر بازو داشته و دوباره نشسته بر نيمكت همين تيم كه در بازي نخست با ايران، آبراموف را بالاي سر خود داشت. سرمربيگري را كاسيموف از سال 2007 آغاز كرد و جز هدايت بنيادكار و تيم ملي ازبكستان تجربه ديگري ندارد همراه با حضور در نيمه‌نهايي ليگ قهرمانان 2008 و قهرماني در ليگ و جام حذفي ازبكستان. همه افتخارهاي او برمي‌گردد به روزگار بازيگري‌اش.با اين همه كاسيموف و تيمش هم به اندازه قطر اميدوارند و نشسته‌اند به انتظار بازي رودررويي كه تعيين‌كننده سرنوشتشان است.

چوي كانگ هي در راه تجربه‌اندوزي